Foodelphi.com Science of Food Engineering
DENEY 1: REYNOLDS DENEYİ
1883 de ilk defa Osborne Reynolds tarafından yapılan deneyde, cam bir boru içi su dolu bir depoya bağlanmış olup, boru içindeki suyun akma hızı arzu edilen değere ayarlanabilmektedir. Borunun giriş ucuna bir nozul (emzik) konularak boru içerisinde renklendirilmiş su verilebilmektedir. Bu deneye ait düzenek aşağıda verilen şekilde görülmektedir. Reynolds bu deneyi borunun değişik noktalarındaki kesitlere uygulamış ve bu kısımlarda renkli suya ait akım iplikçiğinin bozulmadığını akışkanın birbirine paralel ve düz doğrular boyunca aktığını görmüştür. Akışkanın akım hızı arttırıldığında, hızın belirli bir değerinden sonra renkli suya ait akım iplikçiğinin ortadan kalktığı ve bütün su kütlesinin renklendiği görülmüştür. Diğer bir ifadeyle yüksek akış hızlarında, suyu meydana getiren parçacıklar borunun uzun ekseni boyunca birbirine paralel hareket etmeyip, borunun kısa ekseni boyunca da hareket etmeye başlar ve böylece tam bir karışma (yani türbülans ) meydana gelir. Akımın bu şekilde bir tipten diğerine değiştiği andaki sıvı akım hızı “kritik hız” olarak adlandırılır. Reynolds daha sonra yaptığı deneylerde bu iki tip akış şeklini meydana geliş şartlarını incelemiş ve kritik hızın ; boru çapına, akışkanın akışkan hızına yoğunluğuna ve viskozitesine bağlı olduğunu bulmuş ve bu 4 faktörün sadece bir şekilde gruplandırılabileceğini göstermiştir. Reynolds sayısı hidrodinamik incelemelerde büyük bir önem taşır ve makina mühendisliğinde yaygın şekilde kullanılır. Reynolds sayısının 2300 den büyük olduğu değerlere karşılık gelen akış hızlarında türbülans ile karşılaşılır.
1.1. DENEY CİHAZININ TANITIMI
1.1.1. Hidrolik Tezgah Deneyde, genel olarak; rezervuarda bulunan su, sürekli rejimde, bir pompa vasıtasıyla metal boru içerisinden geçirilmekte ve tekrar rezervuara boşaltılmaktadır. Metal tüp boyunca, akan suyun, iki noktadaki statik basınç değerleri manometreler vasıtasıyla ölçülmektedir. Ayrıca, Bernoulli deneyinde olduğu gibi debi, belirli bir süre içerisinde biriken su miktarını ölçerek bulunmaktadır. 1. Sıvı seviye göstergesi (litre cinsinden). 2. Akış kontrol vanası (giriş vanası). 3. Bernoulli deney düzeneğinin yerleştirileceği yer. 4. Hacimsel debi ölçüm tankı. 5. Şamandra. 6. Kontrol panosu. Şekil 1.1 Hidrolik Tezgah 1.1.2. Reynold Deney Cihazı Suyun siteme pompalanması için şekil 1.1 ‘de gösterildiği gibi bir hidrolik tezgah bulunmaktadır. Reynold ölçüm deney düzeneği şekil 2.2 ‘ de gözükmektedir. Deney cihazı hidrolik tezgahın üzerine yerleştirilerek deney başlatılır. 1 1. Mürekkep kabı 3 2. Mürekkep vanası 2 3. Mürekkep akış borusu 4. Su girişi düzenleyici 5. Test borusu 4 6. Su rezevuarı 5 7. Taşma borusu 6 8. Su kaynağına bağlantı borusu 9. Boşaltma borusu 8 7 9 Şekil 1.2 Reynold deney düzeneği
1.2. DENEYDEN BEKLENTİLER VE HESAPLAMALAR:
1) Elde edilen bilgiler kapsamında akış karakterlerini belirleyiniz. 2) Deneyin aynı şartlarda farklı sıcaklıklarda tekrar edildiğinde hesaplamaları tekrarlayarak yorumlayınz? 3) Akış örneklerinin birbirlerinden nasıl farklılıklar gösterdiğini açıklayınız. Hesaplanan Re sayısı ile belirlenen akış rejimleri deneyde gözlemlenen akış rejimleriyle aynı mıdır? 4) Laminar ve türbülanslı akışta hız profilini açıklayınız. Ne gibi farklılıklar vardır? 5) Hız-Re sayısı grafiğini farklı sıcaklıklar için aynı grafik üzerinde çiziniz ve yorumlayınız. (sıcaklıklık değeri olarak 30-40 C seçiniz)
DENEY 2: CEBRİ AKIŞLI BORU SİSTEMİNDE YÜK KAYIPLARI
Bir boru hattı boyunca akan bir akışkan boru cidarlarındaki sürtünme direnci veya bağlantı noktalarında akışta meydana gelen karışmalar nedeniyle basınç kaybına uğrar. Bu kayıplar iki ana başlık altında toplanabilir. 1. Sürekli Kayıplar ( Sürtünme Kayıpları ) 2. Yerel Kayıplar ( Lokal Kayıplar ) 2.1. SÜREKLİ KAYIPLAR Gerçek sıvıların boru içindeki hareketinde oluşan (DH) yük kaybı, akıma ters yöndeki sürtünme kuvvetlerinin neden olduğu enerji kaybının birim kütleye düşen değeridir. Borulardaki akıma Bernoulli denklemini uygulayabilmek için Dh’ ın belirlenmesi gerekir. Dh yatay bir boru için Bernoulli denkleminden bulunabilir. Şekil 2.1 2 2 p 1 v 1 p 2 v2 + + z = + + z + Dh rg 2g 1 rg 2g 2 12 v = v , z = z 1 2 1 2 olduğundan, p 1 – p2 Dh = veya Dh = h – h (1) 12 12 1 2 rg bulunur. Buradan, Dh ’ ın basınç kaybı ile orantılı olduğu görülür. Demek ki Şekil 1 deki gibi (1) ve (2) kesitlerine yerleştirilmiş piyezometre boruları arasındaki yükseklik farkı, doğrudan bu mesafedeki yük kaybını vermektedir. Piyezometrik düşü hattı’nın eğimi genellikle “hidrolik gradyent”olarak tanımlanır ve i sembolüyle gösterilir. (1) ve (2) kesitleri arasında i = h – h / L 1 2 olarak yazılabilir. Şimdi hidrolik gradyenti teorik olarak bulmaya çalışalım. Üstteki eşitlikten, h – h = i.L 1 2 olduğu görülür. Bunu piyezometrik basınç cinsinden ifade edersek, p – p = r.g.i.L 1 2 bulunur. Borunun L uzunluğu boyunca P ve P basınçlarından dolayı akış yönünde net bir 1 2 kuvvet meydana gelir. (p – p )A 1 2 Boru cidarlarında ise bu kuvvete eşit fakat ters yönde kayma gerilmesinin sebep olduğu bir kuvvet oluşur. t.P.L Sonuçta, (p – p )A = t.P.L 1 2 yazılabilir. Burada A borunun kesit alanı, P ise çevresidir. 2 A = pD /4 , P = pD, p -p =r.g.i.L yerine yazılırsa, 1 2 D t = ( )r.g.i (2) 4 bulunur. Şekil 1.2. de laminar ve türbülanslı akış için boru kesiti boyunca hız profilleri görülmektedir. Deneysel çalışmalar göstermiştir ki laminar akış durumunda hız profilleri paraboliktir. Şekil 2.2. Laminar ve türbülanslı akışlarda hız dağılımları Merkez hattı hızı U, ortalama hız V ile gösterilirse laminar akış durumunda, U/V = 2 dir. Cidardaki hız gradyenti, du – 4U – 8V æ ö ç ÷ = = è ø dr D D R yazılabilir. Buradan kayma gerilmesi, 8mV t = (3) D bulunur. (3) denklemi (2) de yerine yazılırsa, 32nV i = 2 (4) gD elde edilir. Böylece, yatay bir borudan V ortalama hızıyla akan akışkan için, laminar akış durumunda hidrolik gradyent teorik olarak bulunabilir. Türbülanslı akış durumunda hız profilinin Reynolds sayısı arttıkça gittikçe düzlemsel hale geldiği görülmektedir. Yani Re sayısı arttıkça U/V oranı’da az da olsa değişmektedir. Türbülanslı akışın tabiatı gereği cidardaki kayma gerilmesi için basit bir ifade bulmak mümkün değildir. Ancak deneysel sonuçlar göz önüne alınarak t’nun ortalama akışkan 2 basıncı (1/2)rV ile orantılı olduğu söylenebilir. Buradaki orantı sabiti boyutsuz bir sayı olan sürtünme faktörü ( f ) olarak tanımlanır. 2 t = f . (1/2).r.V (5) Bu formül (2) denkleminde yerine yazılırsa, 4f V2 i = (6) D 2g bulunur. i = Dh / L yerine yazılırsa, 2 L V Dh = 4f (7) D 2g Darcy eşitliği bulunmuş olur. Dolayısıyla f değeri bilindiği taktirde (6) denkleminden hidrolik gradyent veya (7) den yük kaybı bulunabilir. (4) ile (6) denklemi birbirine eşitlenirse, laminar akış için f = 16 / Re (8) bulunur. Yani f = 16/Re alınırsa (6) denklemi laminar akış için de kullanılabilir. Türbülanslı akış durumunda, boru pürüzlülüğü de f ’ in bulunmasında önemli bir 4 7 faktördür. Prandtl’a göre Re sayısının 10 ile 10 değerleri arasında verilen 1 æ Reö = 4. log – 0.4 (9) ç ÷ f è f ø denklemi pürüzsüz borularla yapılan deneylerle oldukça iyi uyuşmaktadır. Buradan f’i bulmak 4 5 biraz güçtür. Dolayısıyla %2’lik bir hata payıyla 10 ile 10 Reynolds sayıları arasında pürüzsüz borular için Blasius denklemini kullanmak daha uygun olur. f = 0.079.Re-0.25 (10) Pürüzlü borularda ise pürüzlülük oranına bağlı olarak f’in bulunması için birtakım formüller verilmişse de en uygun yol Moody diyagramını kullanmaktır. Şekil 2.3. Moody diyagramı Deneysel çalışmalar f ’nin Re sayısı ile pürüzlülüğün (e/D) bir fonksiyonu olduğunu göstermiştir. Türbülanslı bir akışta akışın laminar olduğu bölgede (laminar alt tabaka) f yalnız Re ’a , geçiş bölgesinde Re ve e/D ’ye, tam türbülanslı bölgede ise yalnız e/D ’ ye bağlıdır. 2.2.
YEREL KAYIPLAR
1. Ani genişleme kaybı 2. Ani daralma kaybı 3. Depoya giriş, depodan çıkış kaybı 4. Dirsek kayıpları 5. Çeşitli tesisat elemanlarının oluşturduğu kayıplar 6. Arka arkaya bağlanan elemanların kayıpları Borularda sürtünmeden ileri gelen sürekli yük kayıpları yanında, akım yönünün ve kesit değişmesinin neden olduğu yerel yük kayıpları da vardır. Yerel yük kayıpları boru boyuna bağlı değildir ve çok kısa aralıkta enerji çizgisinin düşmesine neden olurlar. 2.2.1 Ani Genişleme Kaybı Şekil 2.4. Şekilde görüldüğü gibi A kesitli borudan akmakta olan akışkan ani olarak daha 1 büyük kesitli (A ) borudan akmak durumunda kalırsa şekilde görüldüğü gibi 0 kesitinde ölü 2 bir akışkan bölgesi meydana gelir. Bu bölgede bir p basıncı oluşur. 0 (1) ve (2) kesitleri arasında meydana gelen momentum değişimi, p , p ve p 0 1 2 basınçlarının sebep olduğu kuvvetlerin toplamına eşit olmalıdır. & g.Q Momentumdeğişimi = m.DV = r.Q.(V – V ) = (V – V 1 2 1 2) g åF = -p A + p A -p (A – A ) 1 1 2 2 0 2 1 & deneyler göstermiştir ki p = p dir ve åF = m.DV den 0 1 g.Q A (p – p ) = (V – V ) 2 2 1 1 2 g Q = A .V = A .V den, 1 1 2 2 p – p V .V – V2 p – p 2(V .V – V2 ) 2 1 1 2 2 2 1 1 2 2 = ¾¾® = (*) g g g 2.g (1) ve (2) noktaları arasında Bernoulli denklemi yazılırsa, 2 2 p 1 V1 p 2 V2 + = + + Dh g 2g g 2g 1,2 Dh1,2 = 1-2 kesitleri arasında ani genişlemeden dolayı meydana gelen enerji kaybı, 2 2 V1 – V2 p 2 – p 1 Dh = – 1,2 2g g (*) ı yerine yazarsak sonuçta(V1 – V2 )2 Dh = 1,2 2g olur. Süreklilikten (A V = A .V ) V = (A /A ).V değerini yerine yazarsak, 1 1 2 2 2 1 2 1 A V2 A 1 2 1 1 2 Dh 1,2 = (1- ) olur. Burada k 1 = (1- ) dersek, A 2g A 2 2 2 V 1 Dh = k 1,2 1 2g bulunur. 2.2.2. Ani Daralma Kaybı Şekil 2.5. Şekilde görüldüğü gibi A kesitli borudan akmakta olan akışkan ani olarak daha 1 küçük kesitli (A ) borudan akmak durumunda kalırsa akım ani daralma nedeniyle önce en 2 küçük kesit teşekkül ettirecek şekilde daralır, sonra dar boruyu tüm dolduracak şekilde genişler. Burada (1) ve (3) kesitleri arasındaki enerji kaybı ihmal edilebilecek kadar küçüktür. Enerji kaybının büyük kısmı (3) ve (2) kesitleri arasında meydana gelir. Bu kesitler arasındaki kayıp, akım A kesitinden A kesitine aniden genişliyormuş gibi düşünülerek bulunabilir. Ani c 2 daralma kaybı böylece (3) ve (2) kesitleri arasındaki ani genişleme kaybına eşit olacaktır. Ani daralma kaybı, (Vc – V2 )2 Dh = 1,2 2g olur. Süreklilikten (A V = A .V ) V = (A /A ).V değerini yerine yazarsak, c. c 2 2 c 2 c 2 A V2 2 2 2 Dh = ( – 1) 1,2 A 2g c olacaktır. Burada m = A /A daralma katsayısı olarak tanımlanır. c 2 æ 1 ö 2 k 2 = ç – 1÷ (direnç katsayısı) èm ø değeri de yerine yazılırsa, 2 V 2 Dh = k 1,2 2 2g bulunur. Kesitler oranına bağlı olarak m değerleri A /A 0.1 0.2 0.3 0.4 0.5 0.6 0.7 0.8 0.9 1.0 2 1 m 0.624 0.632 0.643 0.659 0.681 0.712 0.755 0.813 0.892 1.0 2.2.3. Depoya Giriş, Depodan Çıkış Kaybı Şekil 2.6. a) Depoya giriş kaybı, ani genişlemenin özel bir şeklidir. k=1 , v @ 0 alınır. Sonuçta yük 2 kaybı 2 V 1 Dh = 1,2 2g den bulunur. A 2 b) Depodan çıkış kaybı, ani daralmanın özel bir halidir. ¾¾®0 ,daralma katsayısı A 1 1 m 0.60 alınır. k = ( – 1)2 @ 0.44 (bazen 0.5) ve sonuçta @ m 2 V 1 Dh = 0.44 1,2 2g den yük kaybı bulunur. 2.2.4. Dirsek Kayıpları a) Eğrisel dirsekler b) Köşeli Dirsekler c) Çatallar 2.2.5. Çeşitli Tesisat Elemanlarındaki Kayıplar 2.2.6. Arka Arkaya Bağlanan Elemanlar
2.3. DENEY CİHAZININ TANITIMI
2.3.1. Borulardaki Enerji Kayıpları Suyun siteme pompalanması için şekil 1.1 ‘de gösterildiği gibi bir hidrolik tezgah bulunmaktadır. Enerji kayıpları ölçüm deney düzeneği şekil 2.7 ‘ de gözükmektedir. Deney cihazı hidrolik tezgahın üzerine yerleştirilerek deney başlatılır.
1. Su Manometresi 2. Bourdon Manometresi 3. Su Manometresi için valf 1 2 3 Şekil 2.7. Borularda Enerji Kayıpları Deney Düzeneği 2.3.2. Yerel Kayıplar Deneyi Suyun siteme pompalanması için şekil 1.1 ‘de gösterildiği gibi bir hidrolik tezgah bu sistemde kullanılmaktadır. Yerel kayıpları ölçüm deney düzeneği şekil 2.8 ‘ de gözükmektedir. Deney cihazı hidrolik tezgahın üzerine yerleştirilerek deney başlatılır. 1. Su kaynağına (hidrolik tezgahtaki) hortum bağlantısı. 2. 8 ölçüm noktalı manometre. 3. Boru Sistemleri 4. Akış Kontrol vanası 3 2 4 1 Şekil 2.8. Yerel kayıpları ölçüm deney düzeneği
2.4. DENEYDEN BEKLENTİLER VE HESAPLAMALAR:
Borulardaki Enerji Kayıpları a) Her alınan veri için hacimsel debiyi hesaplayın. b) Her alınan veri için akışın hızını hesaplayın. c) Her alınan veri için sürtünme katsayısını ( f ) hesaplayın. d) Her alınan veri için Reynolds sayısını hesaplayın. e) Laminar ve türbülans akış rejimleri için Re aralığı ile kritik Re sayısını bulun. Yorumlayın. f) Deneyin amacı ve deneyin yapılışna ilişkin şematik şekil ve bilgiler Yerel Kayıplar Deneyi a) Her alınan veri için hacimsel debiyi hesaplayın. b) Her alınan veri için akışın hızını hesaplayın. c) Her alınan veri için yük kayıp katsayısı (K) hesaplayın. d) Deneyin amacı ve deneyin yapılışına ilişkin şematik şekil ve bilgiler
DENEY 3: BERNOULLİ DENEYİ
3.1. BERNOULLİ DENKLEMİ
Bernoulli denklemi (BD) matematiksel olarak basit bir denklem olmasına karşın, pratik uygulamalarda yaygın bir şekilde kullanılabilmektedir. Denklemin çok sayıda akış için aynı akım çizgisi üzerindeki iki nokta arasında uygulanması sonucu akışa ait hız ve debi değerleri bulunabilmektedir. Bernoulli denklemi aşağıdaki gibidir. 1 2 1 2 p + rV +gz = p + rV +gz 1 1 1 2 2 2 2 2 BD’ nin en önemli uygulamalarından biri; Şekil 3. 1’de gösterilen değişken kesitli akış geometrileri (orifis, venturi ya da lüle) kullanılarak, akış debisinin belirlenmesidir. (1) ve (2) noktaları arasında kot farkı olmadığından (z1 = z2); 1 2 1 2 p + rV = p + rV 1 1 2 2 2 2 2 2(p 1 -p 2 ) V = 2 2 r[1-(V / V ) ] 1 2 . Süreklilik denklemi uygulandığında; Q = A V = A V 1 1 2 2 2(p 1 -p 2 ) Q = A2 2 r[1-(A / A ) ] 2 1 denklemi elde edilir. Bu son denklemde (1) ve (2) kesitleri bilinen değerler olup, bu iki nokta arasındaki basınç farkı ölçülerek debi değeri elde edilir. Şekil 3.1. Orifis ve venturimetre gibi değişken kesitli geometrilerde akış 3.2. VENTURİMETRE ÖLÇÜMLERİ P V2 + + z = sabit rg 2 Yukardaki denklemin ilk terim statik basınç yükünü, ikinci terim dinamik basınç yükünü, üçüncü terim yüksekliği ifade etmektedir. Bu üç basınç yükünün toplamına, htoplam, toplam basınç yükü denmektedir ve bu denklem; sürekli rejimde, sürtünmesiz ve sıkıştırılamaz akış için, bir akım çizgisi boyunca sabittir; h = h +h +h = sabit toplam statik dinamik geometri Venturi tüpü yatayda olduğundan dolayı yükseklik hepsinde aynı olmaktadır. h = h +h = sabit toplam statik dinamik Statik basınç ölçümü için, suyun durgun olduğu bir noktada ölçüm yapmak gerekir. Bu yüzden, statik basınç ölçümü tüp duvarında açılan küçük bir delik vasıtasıyla yapılır. Şekil 3.2’te de görüldüğü gibi, su partikülleri bu noktada küçük sapmalar yapsalar da durgun haldedirler. Toplam basınç yükünün ölçümü ise venturi tüpün içinde bulunan Pitot tüpü sayesinde gerçekleştirilir. Pitot tüpü, Şekil 3.2’te görüldüğü gibi, akış özelliklerine etkisi asgari olacak biçimde ince metal bir tüptür ve kanalın içine akış yönüne paralel şekilde yerleştirilmiştir. Diğer ucu ise bir manometreye bağlanmıştır. Tüp, akmakta olan suyu da içine aldığından hem statik hem dinamik yani toplam basınç yükü ölçülebilecek ve değeri, tüpe bağlı olan manometredeki yüksekliğe eşit olacaktır; h = h -h dinamik toplam statik h = h pitot toplam 2 V h = dinamik 2g Akış sürekli rejimde ve sıkıştırılamaz olduğundan, sistemin her kesitinde hacimsel debi aynı olacaktır. Q = A V = A V 1 1 2 2 Şekil 3.2. Venturimetre ölçüm noktaları Debiyi ölçmenin bir başka yoluysa, sistemden atılan suyun belirli bir süre içerisindeki hacmini ölçmek ve bu değeri süreye bölmek olacaktır; D” Q = buradan; Dt D” V = hesaplanır. hesaplanan ADt 3.3.1. Bernoulli Deney Cihazı Suyun siteme pompalanması için şekil 1.1 ‘de gösterildiği gibi bir hidrolik tezgah bulunmaktadır. Bernoulli deneyi düzeneği şekil 3.3 ‘ de gözükmektedir. Deney cihazı hidrolik tezgahın üzerine yerleştirilerek deney başlatılır. 7 1. Su kaynağına (hidrolik tezgahtaki) hortum bağlantısı. 2. 8 ölçüm noktalı venturi tüp. 3. 7 adet, venturi tüp boyunca statik basıncı ölçmek için, 1 tane, toplam basıncı ölçmek için 3 boru tipi manometre. 4. Boşaltma vanası. 5. Sıkıştırma salmastrası. 6. Toplam basıncı ölçme mili (yatay hareket edebilir). 7. Hava alma vidası 4 6 1 2 5 Şekil 3.3. Bernoulli deneyi düzeneği 3.3.2. Orifis Deney Cihazı Orifis bir hazne duvarının üzerindeki açıklık veya bir borunun eksenine dik bir şekilde yerleştirilen bir plakadaki açıklık olup, hazneden boşalan akışın veya borudaki akışın debisini ölçmek için kullanılır. Debi; 2(p 1 – p 2 ) Q = A c 2 d 2 r[1- (A / A ) ] 2 1 bulunur. C boşaltma katsayısıdır ve C =0.63 olarak alınacaktır. d d 1 1. Su kaynağına (hidrolik tezgahtaki) hortum bağlantısı. 2. 2 adet, venturi tüp boyunca statik basıncı ölçmek için, 1 tane, toplam basıncı ölçmek için 2 boru tipi manometre. 3. Orifis için farklı kesit açıklıkları 4. Pitot tüpü 3 4 3.4.
DENEYDEN BEKLENTİLER VE HESAPLAMALAR:
a. Her kesit için dinamik basınç yükünü bulunuz. b. her kesit için ölçülen hız değerlerini bulunuz. c. Debiyi bulunuz. d. Her kesit için hesaplanan hız değerlerini bulunuz. e. Venturi tüp boyunca; hstatik, hdinamik ve htoplam eğrilerini çiziniz. f. Deneyin amacı ve deneyin yapılışına ilişkin şematik şekil ve bilgiler
DENEY 4: KAVİTASYON DENEYİ
Buharlaşma basıncı; sıvının buharlaştığı ve kendi buharı ile dengede olduğu basınçtır. Akış nedeniyle sıvının basıncı, buharlaşma basıncının altına düştüğünde, sıvı akış içerisinde buharlaşma eğilimine girer ve bu olaya kavitasyon denir. Akış kaynaklı kaynamayı, yani kavitasyonu tanımlayan boyutsuz sayı, P -P Ca = a v 1 2 rV şeklindedir. Denklemde; ‘Pa’ akış (ortam) basıncını, ‘Pv’ buharlaşma basıncını, ‘V’ ise karakteristik akış hızını göstermektedir.
4.1. DENEY CİHAZININ TANITIMI
2 1. Su kaynağına (hidrolik tezgahtaki) ve çıkış noktasındaki hortum bağlantıları. 2. Manometre ve vakum manometresi 3. Ölçüm noktaları 4. akışın gerçekleştiği kanal 3 4 1
4.2. DENEYDEN BEKLENTİLER VE HESAPLAMALAR:
a- Kavitasyon cihazlarda neden zararlıdır araştırınız. b- Su için buharlaşma sıcaklığı ve basıncı arasındaki ilişki nasıl olur. Grafik üzerinde gösteriniz. c- Akış kaynaklı kaynamayı, yani kavitasyonu tanımlayan boyutsuz sayıyı bulunuz.
…